De welbekende W- trek, een tocht die wij heeeel graag willen lopen. Maar zoals jullie wellicht weten zijn wij alleen met een rugzak en een vliegticket vertrokken naar Argentinie. Het hier zomer, en dus hoogseizoen.

Kortom, het regelen van onderkomen tijdens de tocht en vervoer viel niet mee... Toch is het gelukt, wat inhield dat we de tocht in 3 dagen moesten lopen (ter vergelijking, de meeste mensen lopen em in 4 of 5 dagen). In totaal hebben we 65 km gelopen in 3 dagen. Dat lijkt mee te vallen, maar het is continue klimmen of dalen, waarbij het op sommige stukken met handen en voeten klimmen was. We zijn best trots dat we het hebben gered, met ietwat haperende knieen, maar zonder spierpijn!

De tocht was prachtig, met veel wisselende landschappen. Gletsjers, ruige bergtoppen en prachtig blauwe meren. Het is bijzonder dat het gebergte niet heel hoog ligt. De hoogste top is 2800m, en het hoogste punt wat we bereikt hebben is ongeveer 1200m. Het stijgingspercentage daarentegen is op sommige stukken wel pittig.

De eerste dag lopen we naar Base Torres, de meest bekende route met uitzicht op de 3 torens. De eigenaar van onze B&B in Puerto Natales heeft ons gewaarschuwd: ´de wind is je grootste vijand en het weer is niet te voorspellen, soms heb je 4 seizoenen op 1 dag.´En hij heeft gelijk, we starten met korte mouw, en na 3 uur klimmen behalen we in een sneeuwstorm, met muts op en handschoenen aan de top. De laatste 800m stijgen we 300m, een beste klim dus. Het uitzicht daarentegen is prachtig, en achter een grote steen genieten we, uit de wind, van het helder blauwe water en de 3 torens. En zo af en toe komt er een nieuwsgierige vos buurten.

Omdat alle refugios (berghutten) vol zitten konden wij alleen nog 2 nachten slapen in refugio Torres Central. Dit betekent dat we elke avond daar terugkeren, dat scheelt veel gesjouw met bagage. Ons eindpunt is dus het beginpunt van de volgende dag en ik (Anne-Sophie) lach´s ochtends lief voor een lift naar het juiste beginpunt (de bussen rijden wel maar nooit op de afgesproken tijden en met lang wachten. Onze tactiek is dus efficienter). De refugio is overigens boven onze verwachting! De stapelbedden zijn van goede kwaliteit, de gaarkeuken zoals wij verwachtten viel mee (het vlees en de maispap was lekker) en met oordoppen in slapen we als een roos!

De tweede dag lopen we via Campo Italiano de French Valley in naar de French lookout. We starten de dag met mist en een heel ander landschap. Halverwege komt de zon door en zien we pas hoe mooi de bergtoppen zijn. Het laatste stuk klimmen we over de rotsblokken en met heel veel wind!! Helaas regent het op de top. Het uitzicht valt daarom iets tegen, maar het dal is gelukkig wel zichtbaar. Na het afdalen gaan we met de catamaran en bus weer terug naar onze refugio.

Op de laatste dag is het behoorlijk merkbaar dat we al heel wat kilometers in de benen hebben. Maar van blaren gelukkig geen sprake (door onze fancy wandelschoenen). Om ons heen is dit wel anders. We komen veel mensen tegen die mank lopen, kramp hebben of behoorlijke blaren. We lopen vandaag naar de Grey gletsjer. De wind waait 90 km/u. Dat zegt ons niet zoveel, maar het is echt ongelofelijk hard! Het gevoel dat je wegwaait bestaat, en dat op een rots langs het meer!! Dit maakt het op sommige stukken echt pittig waardoor je echt geconcentreerd moet lopen. Met onderweg mooie uitizchten over het meer en de gletsjer bereiken we na 3,5 uur de greygletsjer. Snel lunchen, want we moeten de laatste catamaran halen voor de oversteek naar de bus. De terugtocht lopen we in recordtempo!

S avonds om 22.00uur zijn we weer terug in Puerto Natales, vanwaar we de dag erna vertrekken naar El Calafate voor het vliegtuig naar Salta, naar de zon!