Inmiddels zijn we alweer een stukje verder met de trein, maar eerst nog even wat verhalen over de belevenissen in Moskou en Suzdal.

Overal waar je kijkt in Moskou zie je dure auto's, met name de SUV's doen het goed. Dit typeert het verschil tussen arm en rijk maar vooral ook het materialistische. Zo staat er bij de meest aftanse flat een Land Rover of Lexus. Het moet allemaal veel lijken.

Zo ook bij ons lunchrestaurant. Er staan 2 BMW's, een Rolls Roys, 2 Bentleys, een Land Rover, Lexus en 2 keer een Mercedes (allen in de meest luxe uitvoering). Niemand die op of om kijkt wanneer de eigenaar van de Rolls Roys instapt en weg rijdt (behalve wij en onze camera).

Bij datzefde restaurant bestellen we onze lunch, risotto en een fles water. Bij het afrekenen betalen we 750 roebel voor de fles water (12 euro). Met enige aarzeling vraag ik toch maar of ik de manager kan spreken. Deze reageert verontwaardig wanneer ik vraag of de bon wel klopt, 'of course' en 'welcome in Moskou' is zijn antwoord. Ik vraag vervolgens of ik de fles water dan mee mag nemen, als aandenken aan dit bijzondere moment. Dit grapje kan hij niet zo waarderen. Dan maar snel afrekenen, niet nadenken en door. Tussen alle BMW's en Bentleys lopen we tenslotte naar ons eigen vervoersmiddel; de metro.

Sinds we in Moskou zijn heb ik nogal last van astma. Of het nou door de smog, het stof, de airco of een virusje komt, geen idee. Zelfs Marcel heeft er last van. Dmitirie, onze chauffeur, vindt het maar niks dat we met ons gehoest en geproest naar Siberie vertrekken. Er is daar niks volgens hem (alsof de gezondheidszorg in Moskou zo goed is..) Anyways, op zijn advies gaan we toch even naar de apotheka, bij Olga om de hoek. In Rusland kun je bij de apotheek alles krijgen zonder recept. Van antibiotica tot ander sterk spul. Handig ;) Daarentegen zijn de apothekersassistentes hoger opgeleid dan in Nederland. Helaas merken we daar qua Engels niks van, het wordt handen en voeten werk. We krijgen iets mee, 3x per dag 2 tabletten. Later blijkt het paracetemol te zijn, dat hadden we nou juist niet nodig. In dat geval nemen we liever onze eigen hollandse Ibu'tjes.

Op vrijdag 17 juli is het een jaar geleden dat de MH17 is neergestort als gevolg van een buck-raket (dat staat nu toch wel vast). Het koppensnellen van de Russische kranten leert ons dat er ook hier volop aandacht voor is, ook op TV. Voorzichtig vraag ik wat Dmitrie ervan vindt. Hij wil eerst het onderzoek afwachten in het najaar, maar voorop staat dat de Nederlanders erg langzaam zijn en het proces vertragen. Ik onderdruk een lach.. Tsja, dat wat je hoort in Rusland is de waarheid, maar wat is de werkelijke waarheid? In feite weten wij dat ook niet. Het enige wat waar is, is de alles bepalende (suggestieve) rol van de media, zowel in Rusland als in Nederland.

Bij ons bezoek aan het Radisson hotel is het leuk te vermelden dat we een eigen body guard hadden (om nerveus van te worden).. Het hotel ligt tegenover het witte huis (de regering), stel je voor dat we spionnen zijn... Het enige woordje Engels van deze body guard was 'no photo'. Later bleek dat we wel mochten fotograferen met onze Iphone en GoPro, maar absoluut niet met onze spiegelreflexcameran en 18-55mm lens. De angst voor spionage is blijkbaar nog steeds aanwezig (en dat is toch helemaal niet nodig? ;)

Na enkele dagen Moskou stappen we op de trein naar Suzdal, een korte etappe van 2 uurtjes. Op het station van Suzdal staat Sergei al op ons te wachten. Een bijzondere verschijning met 1 gouden tand (tsja, als je er dan ook maar 1 hebt, dan maar een gouden) bovendien verhoogt dat wellicht ook het aanzien, en dat is niet geheel onbelangrijk in Rusland. Sergei is erg vriendelijk maar spreekt geen woord Engels.. Toch kan hij ons onderweg uitleggen dat we aan de kentekens van auto's kunnen zien waar ze vandaan komen.

Suzdal is een van de oudste dorpjes van Rusland, vandaar dat wij hier stoppen en bij een Russische familie verblijven, Sergei en Irina. Het huis is sprookjesachtig siberisch en de moestuin is fantastisch mooi! Ze verbouwen in Siberie bijna allemaal hun groente en fruit zelf, in de zomer, om vervolgens de koude winter door te komen. We maken ook vrienden met Barsik. de kat (fonetisch geschreven).

Het is eindelijk wat beter weer, 29 graden en een lekker zonnetje. Al zittend op het bankje voor het huis maken we al gauw contact met de overbuurmeisjes (9/10 jaar). Het resulteert in een uitwisseling van stuiterballen en geplukte bloemen, een leuk moment! In ons point-it boekje laten we zien waar we vandaan komen, ze zijn hevig onder de indruk!

Irina kookt heerlijk Russisch voor ons, een soort stoofpotje van kip, met rijst, aardappelen en een salade van tomaat,komkommer en kruiden (uit eigen tuin). Het toetje bestaat uit biscuitjes met zelf gemaakte jam.

Bij het bezoek aan het dorp blijkt dat we midden in het Cucumber Festival zitten. Een soort koningsdag en MMculinair in 1! We bezoeken eerst het klooster en kremlin waarna we al snel op het grasveld belanden met allerlei (rokende) eettentjes. We zijn de enige Nederlanders en dat is natuurlijk interessant! We bestellen van alles om te proeven; Mors (een soort sapdrankje), gebakken brood met uit erin, een spies met varkensvlees, ui en saus en natuurlijk; komkommers! Overal hangen grote spiesen vlees boven het vuur, Marcel was op zijn best! haha.. Op de rommelmarkt kopen we oude Sovjet speldjes, we besluiten om ze nog even niet op onze tas te spelden.

In de avond maken we ons op voor de treinreis van 72 uur. We pinnen nog wat geld en doen boodschapjes voor onderweg. Wordt vervolgd dus!